Аая. Хэтэрхий сүртэй гарчигтай болчих шиг боллоо. Болор цомын эзэн тэр ауга хүн миний энэ утгагүй голцүү бичлэгүүдээс бүтсэн, уйтгартай блогийг хэзээ ч олж уншихгүй гэдэгт би бараг л бүрэн итгэлтэй байна. Гэхдээ л тэр хүнд хэлэх, ядаж л зориулж бичих цөөн хэдэн үгс байна.
             Хулан эгчээ. Би нэг их сүртэй яруу найрагч зохиолч хүн бишээ. Зүгээр л уйдахдаа, догдлохдоо, бас хааяахан гуниглахдаа хэдэн мөр татлахаас хэтэрч үзээгүй нэгэн. Гэхдээ л шүлэг, яруу найраг гэгч энэ ауга том, сүрдэм, бишрэм сайхан ертөнцөд анх хөл тавихдаа таны л шүлгүүдтэй анх учирсан. Есөн жилийн өмнө долдугаар ангийн сурагч байхдаа таны шүлгүүдийг анх уншиж байлаа.
Тэр олон жилүүдийн өмнө цээжилж байсан атлаа өдийг хүртэл ганц ч мөр мартаагүй тийм нэг шүлэг байдаг. Нэрийг нь харин сайн санадаггүй юм. Одоогоор "Миний залуу нас бардамхан байтугай" л гэж тааж сууна. Үнээс гадна нэрийг нь маш сайн санадагч зарим мөрүүдийг нь сайн санадаггүй бас нэг шүлэг бий. Санаж байгаагаараа бичих гээд үзье. Магадгүй аль нэг сайтаас хялбархан олж болох байх л даа. Гэхдээ тэгэхийг хүссэнгүй. Яг л шалгалт өгж байгаа сурагч шиг юу ч харахгүй байхыг хүслээ.

За за өнөөдрийн халилаа үүгээр өндөрлөе. Сохор азаар эсвэл хувь тохиолоор та энэ бичлэгийг уншвал заавал сэтгэгдэл үлдээгээрэй Хулан эгчээ.